Levensvreugde

Nu ik een "School voor Levensvreugde" ben begonnen wordt mij regelmatig gevraagd wat ik daar dan onder versta, onder levensvreugde. En daar heb ik geen pasklaar antwoord op. Ik heb wel eens gelezen dat een leraar les gaat geven in datgene waar hij zelf nog zoekende in is. Dat klopt denk ik wel. Ik weet in ieder geval dat Levensvreugde een thema is dat mij heel erg bezig houdt en fascineert. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom de ene mens depressief wordt en de ander mens die dezelfde omstandigheden meemaakt blijft genieten van het leven. Waarom de ene mens heel vitaal oud wordt en de ander al levensmoe is als hij nog jong is. Waarom bij de ene mens het glas altijd half leeg is en bij de ander het glas halfvol.
Vragen die interessant blijven om te onderzoeken en waar ook nooit een pasklaar antwoord op komt volgens mij.

Wat ik in de loop van de jaren wel heb ontdekt is dat levensvreugde voor mij in ieder geval gaat over het leven zelf als een bron van vreugde te zien. Dat wil niet zeggen dat je hele dagen blij bent, maar dat je het leven in zijn essentie als een wonderlijke leerschool gaat zien waarin wij allemaal een tijdje meelopen om ons ding te doen. Vanuit deze houding ben je nieuwsgierig naar wat het leven je brengt, neem je de dingen aan zoals ze zich voordoen en kies je ervoor hoe je daar mee om wilt gaan. Je neemt het leven helemaal inclusief. Vreugde, verwondering, pijn, angst, verdriet, woede, wanhoop, liefde, vertrouwen, verlangen, het hoort er allemaal bij. Ik zie dat ook prachtig bij Eva, mijn dochter van anderhalf. Zij verzet zich niet tegen haar gevoelens of gedachten, blijft er ook niet in hangen. Zij geeft uiting aan wat ze beleeft en dan is er meteen weer het volgende moment. Heel helder en heel vitaal. Dat is waar levensvreugde in de kern over gaat en dat is waar ik steeds weer door geraakt wordt en graag door wil geven aan de wereld om mij heen.

Maak het concreet!

Ik heb het gedaan! Gister ben ik weer begonnen met het oppakken van mijn tweede boek. De les van afgelopen zaterdag was: maak je grens zo concreet mogelijk en ga er in wonen. Dus niet blijven onderzoeken waarom je iets niet doet en waar je allemaal bang voor bent, tegen op ziet en tegen aan loopt. Maar zo concreet mogelijk formuleren wat op dit moment nou precies de meest spannende actie is om te doen. Ik kwam uit op "het openen van het mapje "boek" op mijn computer". Dat is wat ik niet deed, dat is de eerste grens waar ik tegen aan liep. En het valt helemaal niet mee om die grens zelf te ontdekken, daar heb je eigenlijk altijd iemand bij nodig want die grens is voor jou heel reëel en spannend en wie steekt er nu zelf vrijwillig zijn hand in het vuur? Vervolgens ga je ook echt helemaal in die grens wonen en helemaal voelen wat maakt dat je er zo tegenaan hikt. Daarin ontstaat een nieuwe actie, een ingeving over wat er nodig is. Dat klinkt misschien heel simpel maar het geheim zit hem echt in het concreet maken van je grens, dat is het moeilijkste gedeelte ervan en dat maakt dat je die grens over kunt steken. Tot de volgende grens zich weer aandient. Want op het moment dat je vanuit je hart iets creëert, blijf je tegen grenzen aan lopen. Grenzen die, als je er heen durft te gaan met je aandacht, je helpen om de moed aan te maken om nieuwe stappen te zetten en jezelf voorbij je eigen veilige begrenzing te ontwikkelen.

Grenzen horen er dus bij. Ze zijn niet een teken dat je fout zit of dat je iets niet kan. Ze confronteren je alleen met het spanningsveld tussen dat wat jij werkelijk wilt en dat waar jij kwetsbaar in bent, waar je angst zit. Op het bureau waar ik nu aan zit te werken staat een mooi citaat: "Het geheim van iets bereiken, is beginnen". Ik zou daar aan willen toevoegen "En elke keer dat je tegen een grens aan loopt, moed verzamelen om verder te gaan". Oftewel: loop niet weg, maar maak het concreet!

Wacht nooit bij een grens

Wees een schepsel
word een schepper
wacht nooit bij een grens.
Waarom in een keuken vol heerlijkheden
tevreden zijn met een kopje water?
(Rumi)

Dit is het jaarthema van het beroepsplatform waar ik lid van ben. Morgen hebben we een bijeenkomst en daarvoor is ons gevraagd om een actuele grens uit ons huidige bestaan mee te nemen. Iets waar we al langer tegen aan hikken. Want zulke grenzen hebben we per slot van rekening allemaal. Mijn huidige grens is om verder te gaan met het schrijven van mijn tweede boek. Daar ben ik vorig jaar aan begonnen en mee gestopt omdat ik vastliep. Spannend om dat mee te nemen. Ben benieuwd wat er morgen gaat gebeuren. Wordt vervolgd!

Het geluksproject

Vorige week heb ik een boek gekocht met als titel: Het Geluksproject. Het is het persoonlijke verhaal van Gretchen Rubin, een Amerikaanse schrijfster die een jaar de tijd neemt om te onderzoeken of ze meer geluk in haar leven kan creëren zonder haar leven drastisch te veranderen. Vooral dat trok me aan. Dat je niet op een berg in Tibet hoeft te gaan zitten of een jaar vrij hoeft te nemen om toch meer geluk in je leven te creëren. Haar conclusie is dat het haar gelukt is. Dat ze door het nemen van kleine stapjes en door bewust te kijken naar zichzelf zich gelukkiger voelt. Ook dat spreekt me aan. Je hebt als mens altijd een vrije keuze om te bepalen hoe je omgaat met dat wat je op je pad tegenkomt en ik ben er van overtuigd dat de bril waardoor je kijkt voor een groot deel beïnvloedt hoe je de wereld ziet. Einstein heeft ooit gezegd dat de belangrijkste keuze die je als mens moet maken is of je in een vriendelijk of in een vijandig universum leeft. Ik geloof dat dat waar is. Ik ben zelf in ieder geval een paar jaar geleden begonnen met bewust de wereld als vriendelijk te beschouwen, als een enorm potentieel met oneindige mogelijkheden. Uit ervaring kan ik zeggen dat mijn leven daardoor vreugdevoller en rijker is geworden. Zoals ook Gretchen concludeert is dat niet altijd de makkelijkste weg. Het vraagt een grote investering van jezelf om dat te doen wat nodig is en wat goed is voor jou en je omgeving. Maar als je dat doet, word je gelukkiger. Of in de woorden van Gretchen: Het is moeilijk om luchthartig te zijn. Het is een stuk makkelijker om zwaarmoedig te blijven.

Je ruimte innemen

Net terug van mijn wekelijkse danscursus in de vijf ritmes. Vanavond was het thema "ruimte innemen". We werden uitgenodigd om onze ruimte eerst zo minimaal mogelijk te maken, alsof je in een soort ei of vlies zat dat heel strak om je heen zat. Twee mensen vonden dat heel erg naar om te doen. Ik vond het juist heel fijn, het voelde heel veilig, ik hoefde niets anders dan heel dicht bij mezelf te zijn. Met alle grote stappen die ik op het moment de wereld in aan het zetten ben met mijn website, nieuwsbrief en dit blog merkte ik dat ik het juist heel erg fijn vond om mijn ruimte weer even heel klein en beperkt te maken. Daarna gingen we in ons eigen tempo langzaam onze ruimte vergroten en steeds meer ruimte innemen. Heerlijk was dat om te doen zodat ik aan het eind ook weer echt mijn ruimte had ingenomen. Ik merkte al dansend dat het voor dat ik hier vanavond heen ging net voelde of ik in een soort vacuüm zat, een hele grote ruimte om mij heen die ik niet vulde. Waardoor er allemaal negativiteit in kwam die om mij heen ging hangen en waar ik last van had. Nu is de ruimte die ik op dit moment inneem ook weer door mij gevuld en heb ik geen last meer van een leeg en onbevredigend gevoel. Wat is dansen toch een heerlijke manier om weer in contact te komen met mezelf!!!

"11 minuten"

Zonet naar een prachtige en zeer indrukwekkende toneelvoorstelling geweest."11 minuten" van het NNT naar een boek van Paulo Coelho. Een avond waarin ik mee ben genomen in een verhaal over prostitutie en waarin ik gelachen heb, tot tranens toe ontroerd ben geweest, me onhandig heb gevoeld en me intens gelukkig heb gevoeld met het leven dat ik leef. Wat is het toch bijzonder om mensen live voor je op het toneel zo al hun talent en hartstocht in hun spel te zien leggen. Of als het muziek is in hun muziek, of bij ballet in hun dans. Vooral de hoofdrolspeelster raakte me enorm in hoe zij daar met hart en ziel overtuigd stond te spelen en ik daar getuige van mocht zijn. Sterker nog, doordat ik (en de rest van de zaal) daar zat, kon zij tot deze performance komen. Alles wat ze speelde was direct voelbaar en zij ging er helemaal voor staan, ze hield zich niet in, alles mocht er zijn. Ik ben dankbaar dat ik daar bij aanwezig heb mogen zijn en dat ze dit aan mij heeft laten zien.

Avelien

Durf te dromen!

Wees niet bang voor je mooiste dromen
Ze zijn allang naar je toegekomen
(uit Niet Gesnoeid)


Lieve mensen,

Deze week had ik een gesprek met een vriendin over haar werk. Ze heeft lang gedacht dat ze niet wist wat ze wou en heeft een paar vervelende werkervaringen achter de rug waar ze erg onzeker van geworden is. Twee jaar geleden is ze vanuit een moment van helderheid begonnen met vrijwil¬ligerswerk en stapje voor stapje groeit haar zelfvertrouwen weer. Ze voelde zich maandag wat somber en toen we het daar over hadden zei ze dat ze op dit moment niet de opdracht aangeboden kreeg die ze graag wou. En daar¬na zei ze opeens tot mijn blijde verassing dat ze eigenlijk wel graag meer wil doen.

Daar werd ik nou echt blij van, want dat betekent dat ze goed zit. Op het moment dat je het werk doet dat jouw werk is dan wil je daar inderdaad graag mee bezig zijn. Dan vallen bezwaren en beperkingen weg en ga je de mogelijkheden zien. Je begint spontaan te dromen over wat er allemaal mo¬gelijk is. Het begint te stromen in jou en die stroom wil naar buiten toe. Ie¬der mens wil zichzelf uitdrukken en zichtbaar maken, wil van betekenis zijn. Iedereen bestaat in zijn kern uit overvloed en dat draag je al je hele leven bij je. We vergeten het alleen heel vaak. Het lijkt dan of we niet weten wat we willen.

Voor mij was het nieuw om me te realiseren dat je grootste droom altijd gaat over jouw overvloed en dat wat jij te geven hebt. Over datgene wat jij ziet dat de wereld nodig heeft. Dat waar je van droomt is dus allang in jou aanwezig. Het gaat er om je er bewust van te worden, het serieus te nemen en het voor jezelf te verankeren. Vervolgens kun je stap voor stap op weg gaan om je droom te verwezenlijken.

Mijn droom is om een bekend schrijfster te worden en zo mijn boodschap over levensvreugde de wereld in te brengen. Ter herinnering heb ik op mijn werkkamer al geruime tijd een foto van Oprah Winfrey hangen, omdat ik van ganser harte hoop dat ik op een dag zo bekend zal zijn dat ik bij haar zit om mijn verhaal te vertellen. Wat is jouw droom?

Een zonnige groet, Avelien

introductie

"Jarenlang anderen imiterend, probeerde ik mijzelf te kennen.
Van binnenuit kon ik niet besluiten wat te doen.
Geheel verblind hoorde ik mijn naam roepen.
Toen stapte ik naar buiten".
Rumi

Lieve mensen,

Mijn naam is Avelien en ik heb in februari de School voor Levensvreugde opgericht bedoeld voor mensen die ernaar verlangen meer levensvreugde te ervaren. Zelf ben ik hier al geruime tijd mee bezig nadat ik twee depressies heb gehad en dat in ieder geval nooit meer wou. Ik ben op zoek gegaan naar mijn kracht en inmiddels ben ik alweer jaren een erg gelukkig mens en wil ik anderen hier graag in laten delen.

Ik schrijf teksten en boeken en geef training en coaching. Mijn stijl van schrijven is een persoonlijke dus het zal altijd gaan over iets dat mij op dat moment persoonlijk raakt.

Levensvreugde gaat voor mij over vitaal in het leven staan, leven met hart en ziel, over passie voelen en over authentiek en eigenaardig durven zijn.

Levensvreugde is nauw verbonden met je natuurlijke vitaliteit. Vitaliteit in de ware zin van het woord gaat over zin hebben in je leven, het leven kunnen nemen zoals het is, betekenis en richting geven aan je leven, lekker in je vel zitten, werken vanuit je hart en het aangaan en onderhouden van waardevolle relaties. Deze vitaliteit kan door vele oorzaken geblokkeerd raken wat kan leiden tot gevoelens van lusteloosheid, ontevredenheid of leven op de automatische piloot.

In mijn werkwijze ga ik uit van jouw natuurlijke vitaliteit en is erop gericht om datgene dat goed gaat in je leven te versterken en om met een milde blik te leren kijken naar wat je tegenhoudt om de dingen te doen die je graag wilt doen.

Dat zul je dus ook altijd in mijn teksten terug vinden. Ik vind het leuk en inspirerend om daar reacties op te ontvangen!

een zonnige groet , Avelien