donderdag 16 april 2015

'Stilte is de golflengte van de Ziel'

Nieuwsbrief april 2015

Gister was de 3e ontmoeting van de workshopserie "Voluit Leven" en het thema was Hoop. Hoop is een Zielskwaliteit en gaat over stil worden, over het even niet hoeven weten en je openstellen voor het nieuwe in je leven. Het gaat over je openen voor het oneindige potentieel aan mogelijkheden dat er is, meer dan je voor mogelijk kunt houden. Door stil te worden en jezelf ontvankelijk te maken kan je op een onverwacht moment iets toevallen, iets dat je niet van te voren kunt bedenken.

Om bij de stilte te komen valt vaak niet mee. Er is veel onrust in ons en ons hoofd zit vaak vol met allerlei gedachten. Je lichaam is je ook hierbij weer zeer behulpzaam. Een prachtige manier om bij je eigen stilte te komen vind ik het dansen van de 5 ritmes. Dat is een dansexpressievorm waarbij je een reis maakt door 5 verschillende bewegingsritmes die elkaar in een natuurlijke volgorde opvolgen. Van vloeiende ronde bewegingen, via meer doelgerichtheid, loslaten en lichtvoetigheid eindig je tenslotte in de stilte. De kwaliteit die bij deze stilte hoort is compassie en daarmee wordt het een levende stilte waarin je kunt verzachten en liefdevol met jezelf kunt zijn.

Van de stilte wordt ook wel gezegd dat het een stukje hemel is dat is neergedaald op aarde. Mooi gezegd en vaak is dat ook wat ik waarneem bij de deelnemers na het dansen van de 5 ritmes. Er hangt dan een prachtige stilte in de ruimte. Deze stilte is een geweldige bedding om je te verbinden met de kwaliteit van Hoop. Je kunt jezelf bijvoorbeeld de vraag stellen: Wat mag er naar mij toekomen? Het kan ook zijn dat er in de stilte vooral wanhoop is. Die twee gaan hand in hand. Wat je dan kan doen is om hulp vragen. Niet aan een ander mens maar aan het universum, God, het Al, welke term daar voor jou passend in is.

Gister tijdens de training hebben we de deelnemers vanuit deze verticale verbinding klank laten geven aan hun hoop én aan hun wanhoop. Vooral dat laatste vraagt veel moed. Om je eigen pijn, angst, schaamte onder ogen te zien en dan je klank naar buiten te brengen, jezelf ook daarin te laten horen dat is kwetsbaar. Je weet van te voren niet wat er komt en dat is spannend. Het mooie van hoop is dat je het ook niet hoeft te weten. Je doet het niet om iets op te lossen of voor elkaar te krijgen maar om uiting te geven aan dat wat er in je leeft. Zodat het lucht krijgt en je het niet allemaal binnen hoeft te houden en het in je eentje hoeft te dragen. Dit is niet alleen voor degene die zingt bevrijdend maar ook voor de getuige. Het is ontroerend en krachtig tegelijk om iemand werkelijk te mogen zien en horen. Dan opent zich een grotere ruimte. En zoals één van de deelnemers gister zo mooi verwoordde nadat iemand anders net haar achtbaan door het land van hoop en wanhoop gezongen had: "Alles doet er toe." En dat is waar. Er is geen goed of fout, het één is niet beter dan het ander. Alles wat er in ons leeft is van evenveel waarde.

Jan Kortie schrijft in zijn boek "Jouw Ziel wil zingen" het volgende: "Hoop is zingen omdat het goed is, niet omdat bij voorbaat vaststaat dat het mooi wordt. Hoop is zingen omdat de muziek in je is en gehoord wil worden. Hoop is zingen omdat je je al zingend bij anderen wil voegen, niet omdat je vooraf zeker weet dat je welkom bent. Hoop is zelf zingen omdat je het verhaal van jouw zingen niet aan anderen over kunt laten, ook niet als die beter kunnen zingen dan jij."

Mocht jij ook je eigen Lied willen zingen? Weet dan dat je van harte welkom bent! En als je behoefte hebt aan stil zijn, creëer dan je eigen stiltemomenten en luister wat er doorkomt op de golflengte van jouw ziel.

een harte groet,

Avelien

Geen opmerkingen:

Een reactie posten